Dnia 10 maja 2020 roku zmarła Maria Tomaszewska.

Szansa - Jesteśmy Razem

Dnia 10 maja 2020 roku zmarła Maria Tomaszewska.

Przekazujemy smutną informację, ze strony Ośrodka w Owińskach. Pani Maria była wybitną postacią w naszym środowisku. Niech spoczywa w pokoju.

„Puste przestrzenie naszego Ośrodka opustoszały jeszcze bardziej. Wczoraj odeszła po ciężkiej chorobie ta, dla której dzieci były zawsze najważniejsze – Dyrektor naszego Ośrodka – Maria Tomaszewska. Odeszła, do ostatnich godzin zaangażowana w problemy miejsca, któremu poświęciła swoje życie.

Odszedł człowiek wielki, wizjoner, przyjaciel dzieci i młodzieży. Wspaniała szefowa, psycholog, ale też przyjaciółka, koleżanka.

Środowisko osób niewidomych i słabowidzących straciło wielkiego sprzymierzeńca i przyjaciela.

Maria Tomaszewska była dyrektorem Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych w Owińskach od 2002 roku. Całe swoje zawodowe życie (od 1979 roku) związała z Ośrodkiem, poświeciła pracy z dziećmi niewidomymi i słabowidzącymi postępując zawsze według motta zaczerpniętego z Jana Pawła II „ człowiek jest wielki nie przez to co posiada, lecz przez to kim jest, nie przez to co ma, lecz przez to czym dzieli się z innymi”.

Do szczególnych osiągnięć Pani Dyrektor należą: Park Orientacji Przestrzennej, Laboratorium dźwięku, Muzeum Tyflologiczne i wreszcie rewitalizacja całego budynku Ośrodka.

Wszystkich osiągnięć Pani Marii (dla przyjaciół Agatki) nie sposób wymienić. Żyła i pracowała z pasją, potrafiła tą pasją zarażać pracowników, ale też zwierzchników. Była osobą niezwykłą, będzie nam Jej bardzo brakować.

Wiosna za oknami. Niech tam, gdzie musiałaś iść towarzyszą Ci jej kolory, zapachy i dźwięki. Pozostajemy w smutku wierząc, że po tamtej stronie spotkasz naszych uczniów, którzy odeszli przed Tobą. Powitają Cię tak samo ciepło jak my dzisiaj żegnamy. Oni z radością – my ze smutkiem…
Cześć Twojej Pamięci.

#opisujemy: na zdjęciu na czarnym tle z lewej strony czarnobiała fotografia Pani Dyrektor. Po prawej stronie na czarnym tle tekst: „Daj nam wiarę, że to ma sens. Że nie trzeba żałować przyjaciół. Że gdziekolwiek są – dobrze im jest, bo są z nami choć w innej postaci. I przekonaj, że tak ma być, Że po głosach tych wciąż drży powietrze. Że odeszli po to by żyć, I tym razem będą żyć wiecznie…””

Accessibility Toolbar