Dostępne szlaki turystyczne – Główny Szlak Sudecki

Szansa - Jesteśmy Razem

Dostępne szlaki turystyczne – Główny Szlak Sudecki

W ramach projektu „Dostępne szlaki turystyczne”, dostosowane zostaną odcinki szlaków turystycznych, które teraz chcemy Państwu przybliżyć.

Główny Szlak Sudecki

Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza (GSS) to szlak turystyczny w Sudetach, znakowany kolorem czerwonym, prowadzący ze Świeradowa-Zdroju do Prudnika.

Pomysłodawcą wyznaczenia szlaku turystycznego przechodzącego przez całe Sudety był Mieczysław Orłowicz. Był działaczem turystycznym, założycielem Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie i członkiem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego i Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Koncepcja szlaku powstała w 1947 podczas zebrania PTT w Jeleniej Górze. Szlak prowadzi przez tereny przygraniczne, które w latach Polski Ludowej były silnie strzeżone przez służby graniczne. Z tego powodu szlak ominął wiele ważnych punktów w Sudetach, w tym szczyt Śnieżki oraz Śnieżnika. W kilku miejscach prowadził też drogami asfaltowymi. Szlak nosi imię Mieczysława Orłowicza od 1973 roku.

Szlak rozpoczyna się w Świeradowie-Zdroju i prowadzi przez Góry Izerskie, zbocza Wysokiej Kopy, Wysoki Kamień do Szklarskiej Poręby. Następnie przez Karkonosze (Wodospad Kamieńczyka, Wielki Szyszak, Przełęcz pod Śnieżką) do Karpacza. Kolejnym etapem są Rudawy Janowickie (Skalnik) do Krzeszowa. Następnie przez Góry Kamienne i Góry Czarne prowadzi do Jedliny-Zdroju, skąd przechodzi głównym grzbietem Gór Sowich (Wielka Sowa), aż do Przełęczy Srebrnej oddzielającej je od Gór Bardzkich. Dalej szlak prowadzi do Wambierzyc, skąd trasa wstępuje w Góry Stołowe (Skalne Grzyby, Błędne Skały) i do sudeckich uzdrowisk: Kudowy-Zdroju, Dusznik-Zdroju. Dalej: Góry Orlickie, Bystrzyckie, Wodospad Wilczki, Masyw Śnieżnika, Krowiarki, Lądek-Zdrój, Góry Złote do Paczkowa, gdzie przez wiele lat kończył się na stacji kolejowej. Obecnie prowadzi dalej przez Kałków, Głuchołazy, Góry Opawskie do Prudnika.

Szlak ma długość 443 kilometrów, a szacowany czas przejścia wynosi 120 godzin.

Atrakcje na szlaku, które z pewnością zasługują na uwagę:

– Wodospad Kamieńczyka – wodospad, do którego łatwe jest dojście, odpowiednio oznakowane. Wodospad składa się z 3 kaskad o łącznej wysokości 27 m. Z progu spada do malowniczego Wąwozu Kamieńczyka, który ma ok. 100 m długości, skalne pionowe ściany osiągają od 20-30 m wysokości, a szerokość w niektórych miejscach nie przekracza 4 m. Pod środkową kaskadą wodospadu znajduje się niewielka, po części sztucznie wykuta przez Walończyków jaskinia „Złota Jama”. Przy wodospadzie znajduje się schronisko „Kamieńczyk”, w którym można zjeść ciepły posiłek. Wodospad można podziwiać tak z góry, jak i z dołu. Każdy może zejść do kanionu Kamieńczyka po uiszczeniu niewielkiej opłaty i założeniu plastikowego kasku chroniącego przez odrywającymi się od zbocza kamieniami. Szczególnie terapeutyczny jest dźwięk, jaki towarzyszy odwiedzeniu wodospadu – przyjemny szum i lekka bryza, owiewająca twarz.

– Śnieżka –  najwyższy szczyt Karkonoszy oraz Sudetów, jak również Czech, województwa dolnośląskiego, a także całego Śląska. Jego oficjalna wysokość bezwzględna to 1602 m n.p.m.. Zlokalizowana na granicy polsko-czeskiej, góruje nad Kotliną Jeleniogórską. Po stronie polskiej znajduje się w granicach administracyjnych Karpacza oraz na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego. Należy do Korony Europy, Korony Gór Polski, Korony Sudetów, Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów Czeskich. Jest najwyższym szczytem Republiki Czeskiej. Wędrując na Śnieżkę podziwiać można przepiękne widoki, a tuż przed ostatnim podejściem na turystów czeka „Dom Śląski”, czyli schronisko górskie, w którym możemy napić się ciepłego kakao lub zjeść gorący posiłek.

– Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin –  barokowa bazylika znajdująca się w Wambierzycach koło Radkowa w powiecie kłodzkim. Wybudowana została w latach 1715–1723. W 1936 papież Pius XI nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej. Obiekt zarejestrowany jako zabytek 2 stycznia 1950 roku. Obecna bazylika stoi na wzgórzu, gdzie w XII w. w niszy wysokiego drzewa umieszczono figurkę Matki Boskiej. Według kronik w 1218 roku ociemniały Jan z Raszewa odzyskał w tym miejscu wzrok. Stojąc u szczytu schodów rozpościera się przepiękny widok, a wchodząc do świątyni usłyszeć możemy piękne brzmienie organów.

Zadanie współfinansowane ze środków PFRON.

Accessibility Toolbar